Latince adı ‘Artemisia absinthium’ olan Pelin otu, papatyagiller familyasındandır. Anavatanı Akdeniz’dir. Ülkemizde Ege, Akdeniz, Karadeniz ve Marmara bölgelerinde doğal olarak yetişen ıtırlı bir bitkidir. Kireççe zengin toprakları sever. Yaprakları bazen griye çalan, bazen de beyaz ağırlıklı çok yıllık otsu bir bitkidir.
İnce tüylerle kaplı gövdesi kokulu, kabarık çizgili ve gri-yeşil renklidir. Kırmızı ya da sarı küçük çiçekleri salkımlar halinde bir aradadır. Silindirik yapılı yassı, küçük ve gri renkli meyvelerinin içinde kahverengimsi minicik tohumlar bulunur. Pelin otu, döktüğü tohumlarıyla çoğalır ya da sonbaharda alınan gövde kalemleriyle çoğaltılır. Pelin otunun küçük yapraklı dalları özel kokulu ve çok acı lezzettedir.
Pelin otu bitkisinden; pelin otu çayı, pelin otu yağı, pelin otu macunu, pelin otu kremi ve merhemi üretilir.
Tedavi amaçlı kullanımında mutlaka bir uzmana danışılmalıdır.
[1]Türkiye’de Bitkiler İle Tedavi_Prof.Dr. Turhan Baytop_(s313-314)
Latince adı ‘Chamomillae Romanae’ olan Papatya, papatyagiller familyasındandır. Dünyanın en kalabalık çiçekli bitkiler familyasıdır. Sadece Türkiye’de 1156’dan fazla türü bulunur. Anavatanı Avrupa’dır. Tüm Avrupa’dan Hazar kıyılarına kadar yayılmıştır. Günümüzde buzullarla kaplı Antarktika kıtası dışında her coğrafyada yayılım göstermiştir. Ülkemizde Marmara, Ege, Trakya, Güneybatı Anadolu’da doğal koşullarda yetişir. Mayıs ve Ağustos ayları arasında zarafeti temsil eden beyaz renkte çiçekler açan tek yıllık otsu bir bitkidir.
Yaprakları hafif acı ve baharlı bir tattadır. Zengin C vitamini içerdiğinden papatya yaprakları, dünya mutfağında salataların hem görünümünü hem de lezzetini arttırmak için kullanılır. Balarılarının da çok sevdiği papatyalar bahar mevsiminin en parlak ve dikkat çekici yüzüdür.
Saflık, masumiyet ve zarafeti simgeleyen Papatya bitkisinin kullanımı en az insanlık tarihi kadar eski çağlara kadar dayanır. Eski Mısırlılar, papatya çiçeklerini tanrılara adak adama törenlerinde kullanmışlardır. Ortaçağ Avrupa’sında ise papatyanın yakınlarında yetişen bitkilere bile can verdiğine inanılmıştır. Bu yüzden çiftçiler, yetiştirdikleri ürünlerin arasına mutlaka Mayıs Papatyası ekmişlerdir. Yaz şenliklerindeki kutlamalarda papatyalardan yapılan taçlar meşhurdur. Yılın ilk papatyalarının şans getirdiğine inanılmıştır. Ortaçağda genç erkek çocuklar demet demet papatyaları ellerinde tutarak bu sayede çabuk büyüyeceklerine inanmışlardır. Genç kızlar topladıkları papatyanın yapraklarını kopararak saymışlar böylece sevilip sevilmediklerini öğrenmişlerdir. Evlilik çağındaki kızlar gözlerinin önüne bir demet papatya koyup saymışlar, gözlerini örten papatya sayısının kaç yıl sonra evleneceklerini belirlediğine inanmışlardır.
Papatya bitkisinden; papatya çayı, papatya yağı, papatya tentürü, papatya sabunu, papatya kolonyası, papatya ekstraktı, papatya ekstresi ve boya elde edilir. Ayrıca içeriğindeki uçucu yağların zenginliğiyle çok çeşitli ilaçların muhteviyatına girmiştir.
Papatyalar çok fazla türe sahip, geniş yelpazeli çiçeklerdir ve fiziksel olarak da birbirlerine çok benzerler. Bu yüzden tüketim için, uzmanları tarafından, doğru türün, doğru şekilde, doğru mevsimde toplanması şarttır. Çünkü her papatya türü, o kadar da masum değildir.
Uygun şartlarda kurutulan papatya, ağzı kapalı bir cam bir kavanozda, loş, serin ve kuru bir ortamda saklanıldığında ömrü 1 yıldır.
[1] Türkiye’de Bitkiler İle Tedavi_Prof.Dr.Turhan Baytop_(s312-313)
